4 oktober 2020
Corona heeft diepe impact op het dagelijks leven van velen.
En er komt nog veel meer…
“En er komt nog veel meer…”, riep de bewoonster geëmotioneerd en op de haar kenmerkende heftige manier uit, toen ik haar vroeg hoe ze alle beperkende maatregelen vanwege Corona ervaart.
Na de versoepeling van de afgelopen maanden, waarbij bezoek weer welkom was, het dragen van mondkapjes niet altijd en overal als noodzakelijk werd gezien, mensen elkaar opzochten en van elkaars nabijheid genoten en er her en der een zekere achteloosheid over het dagelijks bestaan viel, verdween corona in de beleving voor sommigen wat op de achtergrond.
Maar toch heeft Corona nu weer dreigend acte de présence gegeven. Door de door de overheid aangescherpte maatregelen, maar meer nog natuurlijk door de recent geconstateerde uitbraak op één van onze locaties. De impact is groot op bewoners, die zich opnieuw geconfronteerd zien met afsluiting van afdelingen, verblijf op de eigen kamer, gemis aan saamhorigheid en gezelligheid op de gezamenlijke huiskamer.
Diepe impact heeft het ook op medewerkers waarvan aanpassing werd gevraagd vanwege ingevoerde maatregelen, die flexibiliteit toonden vanwege gewijzigde dienstroosters met soms extra lange en vooral zwaardere werktijden met extra werkdruk in een onbekende en onbestemde situatie. Het vraagt daarnaast van medewerkers ook, laten we het met nadruk vermelden, moed om, weliswaar met beschermende kleding, telkens weer de afdeling op te gaan. En laten we vooral ook de diepe emoties van zorg, verdriet en compassie om bewoners die besmet zijn geraakt, niet vergeten.
Impact heeft het ook op mantelzorgers die nu opnieuw gedwongen zijn om enkel via beeldbellen de contacten met hun dierbaren te onderhouden.
Corona zorgt tegelijk ook voor alertheid, voorzichtigheid, een zekere gespannenheid die soms bijna tastbaar in de lucht hangt. Het deed de bewoonster, waar ik op bezoek was, vertwijfeld uitroepen: “En er komt nog veel meer…”
“Nou, dat is niet te hopen,” dacht ik toen direct bij mezelf. “We willen niet meer…” “Niet meer besmetting, niet meer gevaar, niet meer druk en spanning, niet meer Corona.” Maar op het moment dat ik dit dacht, schoot er ook direct door me heen: “Maar waarom zo’n uitspraak direct zo negatief, pessimistisch en fatalistisch ingekleurd?” Ja, de bewoonster bedoelde het overigens wel fatalistisch. Haar beeld van de toekomst was somber, dreigend zelfs, ingekleurd.
Maar vanuit een ander perspectief kun je natuurlijk tot een heel andere invulling met een veel hoopvollere kijk en een gevarieerder, zonniger kleurenpallet komen. De toekomst kan, ook vanuit onze huidige nood en zorg over corona, toch tegelijk ook vol hoop en vertrouwen ingekleurd worden? Met verwachting op veel mooie en fijne ervaringen en gelukkige momenten, die toch eens ook zullen terugkeren, en dat zonder zorg om corona?
“En er komt nog veel meer…”
Zo’n uitspraak laat je vooruitkijken, naar de toekomst, naar wat nog komt, naar straks, of morgen, overmorgen, misschien nog wel verder weg. Zo’n uitspraak kan ook een bepaalde opwinding of een gedachte met een hoopvol toekomstbeeld belichamen.
Natuurlijk, het kan ook een uitspraak zijn waaruit een bepaalde bezorgdheid spreekt. En misschien ook wel een stuk angst voor het onbekende, onbestemde wat voor ons ligt: “We hebben al zoveel te verduren gehad en het is nog niet voorbij. Dit is nog maar het begin en er komt nog veel meer….”
“En er komt nog veel meer…“
Veel meer… maar van wat…? Meer zorg, spanning of verdriet? Meer maatregelen, meer angsten? Meer corona, meer testen, meer spanningsvol wachten op testuitslagen? Meer besmettingen? Meer isolatie? Of...meer goeds, positiefs of moois? Meer collegiale verbondenheid dan nu al zo indrukwekkend aanwezig is? Meer opluchting om uitblijven van verdere besmetting? Meer steun van een ander of de Ander? Meer hoop door woorden, uitgedacht, uitgesproken, gedeeld of gelezen?
Meer van wat…?
Het antwoord is afhankelijk van je huidige omstandigheden, maar meer nog van het gehanteerde toekomstperspectief. Een gevleugelde uitspraak van een andere bewoonster is: “het komt allemaal helemaal goed!” Uit deze uitspraak spreekt vertrouwen. Misschien naar je idee wel wat al te makkelijk, of al te naïef uitgesproken, maar toch...Middenin alles kan een uitspraak als deze je toch weer een steuntje in de rug geven.
Want gesteund mag je je weten. Door collega’s, door anderen om je heen, door een overtuiging, of door je geloof. Er is een Bijbeltekst die zegt dat we tegen alles bestand zijn door God die ons kracht geeft. Tegen alles bestand. Dat is zoveel als: niets krijgt jou klein, niets krijgt jou eronder.
“En er komt nog veel meer….”
Ik wens u alle liefde, goeds en zegen toe, nog veel meer… dan er nu al is.
Met hartelijke groet, Johan Vos, geestelijke verzorger PCSOH