Druk in de zorg. Hoe ga je daar goed mee om?
We maken veel veranderingen mee. Hoe ga je ermee om?
Wat betekent matiging voor jezelf en de ander?
Wat doet het je als je afscheid neemt van iemand met wie je veel hebt meegemaakt en veel hebt gedeeld?
Er worden in het verpleeghuis veel komische opmerkingen gemaakt. Ik laat u graag delen in een selectie van door mij opgevangen en genoteerde grappige uitspraken.
Wat kan het licht van Kerst voor ons betekenen?
Hoe bied je de ander die aandacht zodat die zich gehoord en gezien weet?
Hoe bieden we problemen het hoofd?
“Ik weet wat het is,” zei de bewoner. Maar welke kennis maakt dat je je werkelijk in de ander verplaatsen kunt?
Wanneer ben je ergens op je plek? En wat maakt dat je je bij de ander veilig voelt?
Wat maakt een mens tot iemand op wie te bouwen is? En waarom is betrouwbaarheid in het leven zo belangrijk?
Wat maakt een mens tot iemand op wie te bouwen is? En waarom kunnen we niet zonder betrouwbaarheid in contact met de ander?
In de zorg ben je samen verantwoordelijk voor de ander en voor elkaar. Maar hoe verantwoordelijk ben je eigenlijk?
Zonder het omkijken naar elkaar kan er geen zorg verleend worden. Maar hoe kijk je naar elkaar om?
Hoe geven we de ander en onszelf genoeg ruimte om er te mogen zijn?
Hoe kijken we zo naar de ander dat we meer verbondenheid met de ander krijgen?
Hoe kan kwetsbaarheid een kracht zijn die leidt tot meer groei en begrip?
Hoe kom je tot bloei in alle drukke hectiek van het dagelijkse werk in de zorg?
De vele ontmoetingen maakt het werk in de zorg de moeite waard.
Leidt autonomie, dus het voeren van eigen regie over je leven, tot minder betrokkenheid op een ander?
Vriendelijkheid en een lach kosten niks, maar ze kunnen wel een verschil maken in de wereld.
Hoe komen we tot een betere wereld?
Hoe voorkom je dat je door alle werkdruk in klaagmodus belandt?
Hoe behoud je je veerkracht en je evenwicht als het werk in de zorg steeds meer van je vraagt?
Op zoek naar zin, naar betekenis in het leven ben je onderweg naar het licht.
Hoe bereik je dat er minder uit de plaat gegaan wordt? En dat er daardoor zo makkelijk zo scherp tegenover elkaar gestaan wordt?
Het hebben van hart voor elkaar, voor je collega’s, maakt dat je je volop voor elkaar inzet, elkaar steunt en helpt, elkaar bemoedigt en troost, elkaar volop waardeert.
Ontladen betekent zoveel als het laten afnemen van opgebouwde spanning. Als je jezelf ontlaadt, drop je overbodige ballast, zodat alles bij wijze van spreken vrijer, lichter en ruimer wordt.
Soms kan heimwee je overvallen; een verlangen naar vroeger. Je hebt het idee dat vroeger je zoveel meer heeft geboden dan het heden.
De zoete weken van American pancakes, M&M's en broodpudding.
Hoe onderga je het als er in je leven ineens van alles onder druk staat en het vanzelfsprekende niet langer vanzelfsprekend is maar doorbroken?
Verandering kan zorgen voor stress, spanning en een gevoel van verloren zijn.
Vroeger was niet alles beter. Maar is er door de vooruitgang wellicht verminderde focus en aandacht gekomen?
De “Wonderfoon” is bedacht door verzorgers die ouderen met dementie begeleiden; een ouderwetse draaitelefoon waar muziek uitkomt wanneer je een nummer draait.
Verbinding is iets waar we allen behoefte aan hebben en waar we verwachtingen bij koesteren. Verbinding maakt dat je ergens bij hoort, dat je geïnspireerd wordt met iets dat anders, groter, meer is dan je eigen horizon.
Verandering is soms lastig. En toch kunnen veranderingen, of dieper gezegd, emotionele gebeurtenissen zoals een nieuwe aanwinst, of verandering van woonruimte, of verrijking van familiekring of vriendengroep iemands geluk en tevredenheid positief beïnvloeden.
Naar ons idee is ‘Ik’ het tegenovergestelde van ‘Wij’. En is het individu dus als een tegenover het wij, tegenover het collectief. Maar is dat ook zo?
Blijheid en opluchting overheersen, het bestaan doordringend.
Hoop kijkt vooruit. Hoop maakt, dat je je als het ware al een beetje in de toekomst bevindt.
Dagelijks maken we keuzes in het leven. De ene keuze is wat eenvoudiger te maken dan de andere. Want is bijvoorbeeld wat juist is voor een ander ook juist voor jezelf?
Wat maakt het leven tot leven? Wat is waardigheid?
Humor zorgt voor een veranderende, vaak meer zonnige en positieve kijk, waardoor een dreiging minder groot lijkt, spanning meer ontladen en moeilijke situaties minder overweldigend.
Het geven en ontvangen van een complimentje kan een wereld van verschil maken. Je kunt je daardoor namelijk gezien weten, gesteund, serieus genomen en gewaardeerd.
“Je moet de mensen met een korreltje zout nemen.” Wat een heerlijke, ontnuchterende, relativerende uitspraak!
Drukte kan je zo in beslag nemen dat er onvoldoende ruimte is voor rust en er soms onvoldoende tijd genomen wordt om bij te komen of op adem te komen.
Een kort lontje, onbedoeld of ongewild aangestoken, kun je moeilijk meer op tijd doven.
Hoe ga je om met de nu al zo lange aanwezigheid van Corona? Want Corona is grillig, ongrijpbaar en onzichtbaar.
Corona bracht en brengt nog steeds veel verdriet, onzekerheid en frustratie. En zelfs in dat woud van ellende weten we verbondenheid te blijven zien en vinden.
Het mag een keer genoeg zijn. En niet uit luiheid, of gemakzucht, wel uit bewuste zorg voor de gezondheid van jezelf of een ander.
"Als je vertrouwen hebt, hoef je niet de hele trap te zien om de eerste stap te zetten."
Bij het aanbreken van dit nieuwe jaar 2021 wensen we u veel goeds, liefde en zegen toe.
In deze tijden van corona en dus onzekerheid, angst en twijfels, staan we extra stil bij de vrede en liefde die Christus ons brengt.
Werkelijke verbondenheid en ontmoeting kunnen niet tegen gehouden worden. Ontmoeting en verbinding blijven, zij het soms op een andere manier, toch mogelijk.
Jerusalema is bedoeld om een virus van hoop te verspreiden, als tegenwicht tegen het Corona-virus en als tegenwicht tegen alle zorgen, alle angsten, alle onrust die Corona met zich meebrengt. Jerusalema staat voor hoop, bescherming, verbinding met elkaar.
Perspectief heeft te maken met je manier van kijken, met welk standpunt je inneemt.
"Schrijf eens een blog over vertrouwen!", zei een collega onlangs tegen me. Een goede suggestie, vond ik. Want vertrouwen is iets dat we, zeker nu, allemaal nodig hebben.
Dit is geen bewust gemaakt typefoutje of een over het hoofd gezien foutief gespeld woord, maar een van een ontvangen tekening letterlijk overgenomen wens: “Het komd goed”, stond er op een tekening die uit meeleven gestuurd was en nu ter bemoediging op een van onze afdelingen hangt.
Het leven, zeker nu met de alles doortrekkende aanwezigheid van Corona, kan klappen bezorgen en als een verwarrende doolhof de weg versluieren. Waar vind je een weg, een uitweg? Hoe ga je om met Corona?
Corona heeft diepe impact op het dagelijks leven van velen.
Alleen samen krijgen we Corona onder controle!
Tijd is toch wel iets heel wonderlijks en heeft meerdere kanten. Tijd kun je meten maar ook beleven.
Ruimte is een multidimensionaal begrip. Je hebt ruimte in tijd, in plaats en ruimte in je hoofd.
Je wilt niet in korte tijd je adem verspillen, want dan kom je in ademnood. Soms moet je ver kijken om te ontdekken hoe lang je nog moet volhouden.
Hoe kun je lichter en vrijer leven en werken?
Die uitspraak geeft iets aan van veerkracht, van je vermogen dingen van de zonnige kant te kunnen zien.
Bedoelen we met maatwerk met elkaar in gesprek gaan en bruggen bouwen?
Hoe maken we met elkaar de reis van angst naar vertrouwen?
Hoog op een rots, kun je alles doorstaan. Daar mag je je ongenaakbaar weten, veilig, geborgen ook, door ruimte omgeven.
Een licht voor de wereld zijn, voor de ander, ook voor jezelf, dat kan omdat je gezicht naar het licht geheven is.
Rozen bloeien en zijn kleurrijk. Ze lichten op, door en onder alle doornstruiken heen.
Pinksteren is groei en bloei. Pinksteren is dat mensen vervuld raken, tot bloei komen. Pinksteren is het feest van geïnspireerd zijn, van bezield worden en in beweging gebracht worden.
Hemelvaartsdag is een dag van vooruitkijken en van verwachting. Eens komt de tijd dat aan alle lijden, pijn, verdriet en nood een einde komt. Alle tranen zullen eens vergoten zijn, alle strijd gestreden, alle teleurstellingen overwonnen, alle verdriet gestild, alle nood gelenigd en alle frustraties losgelaten.
Een vrij bestaan, zonder angst, is dat er wel in deze tijd van corona met zijn sociale vrijheidsbeperking? Wat maakt dat je in je eigen ruimte een vrij bestaan ervaren kunt?
Een ondergedoken soldaat in de oorlog; een interview met een oorlogsveteraan.
In deze corona-tijd blijkt meer dan eens hoeveel verbinding en sociaal contact wij mensen nodig hebben. Het overbruggen van afstand, je verhaal kwijt kunnen is voor ons een essentieel onderdeel van het leven.
Hoop en vrijheid te midden van een onzeker bestaan.
Een scala aan emoties komt tijdens deze coronacrisis voorbij. Ja, ook gebrom. God de Schepper, hoort mij in al mijn toonaarden en accepteert mij. Lees erover in de overweging van Johan Vos, geestelijk verzorger bij Stichting PCSOH.
Een Paasoverweging door onze geestelijk verzorger Johan Vos.
Een overweging van onze geestelijk verzorger, Johan Vos.
Ook kon meneer ons smeuïg vertellen over hoe hij in zijn jeugd met de jongens uit het dorp aan het ballen was!
“Hè hè, wat een werk hè?”
Wat mij vooral een ‘boost’ geeft, zijn de gesprekken met aankomende nieuwe leerlingen.
In de kerstboom, bijna in de mond van de buurvrouw, overal vind je ze terug...
Weer keek meneer mij aan. En weer bleef het stil...
Mevrouw de Graaf en de vreemde mannen