2 juli 2019
Weer keek meneer mij aan. En weer bleef het stil...
Ik hou ervan om op vakantie te gaan. Kort, lang, ver weg of dichtbij; het maakt me niet uit. “Ik werk tussen mijn vakanties door”, zeg ik altijd gekscherend tegen mijn collega’s. En ik sta nu op het punt om voor 2 weken naar Bagenkop in Denemarken te gaan.
Lang geleden zou ik weer eens met vakantie gaan en het was mijn laatste dienst. Ik merk dat het bij de doelgroep met wie ik werk vaak niet zo veel zin heeft om te melden dat je op vakantie gaat. Het wordt in de regel niet onthouden. Maar aangezien ik eigenwijs ben, vertelde ik tijdens de borrel op vrijdagmiddag tóch aan de bewoners dat ik de volgende dag op vakantie zou gaan. Het bleek meteen een mooi aanknopingspunt voor een gesprek.
Er kwamen allerlei verhalen los, al werd het mij snel duidelijk dat er vroeger niet zo veel vakantie gevierd werd. Een dagje naar Zandvoort was al heel wat. Eén van de bewoners vertelde dat hij vaak weggeweest was, ook met het vliegtuig. Dan ging hij lekker naar de zon. Ik vertelde hem dat ik deze keer met de auto op vakantie zou gaan. Dat had hij ook wel eens gedaan, met de auto op vakantie, mijmerde hij.
Ineens keek hij me aan, alsof hij iets tegen me wilde zeggen. Maar het bleef stil. Ik zei nogmaals dat het vandaag mijn laatste dienst was. En voordat ik uitgesproken was vroeg meneer: “Je laatste dienst?” Ik zei: “Ja, na deze dienst heb ik vakantie.” Weer keek meneer mij aan. En weer bleef het stil. Maar toen zei hij: “Hoezo heb jij vakantie?” Ik lachte naar hem en zei: “Nou, heerlijk toch? Gewoon even niets doen, geen werk, lekker uitrusten…” Ik zag de verbazing op meneers gezicht. En toen deed hij de gevleugelde uitspraak: “Vakantie? Hoezo heb jij vakantie? Ik heb jou nog nooit zien werken!!!”
Aldus Marjan, medewerker Kleinschalig wonen Westerkim