1 augustus 2019
In de kerstboom, bijna in de mond van de buurvrouw, overal vind je ze terug...
De zomermaanden zijn natuurlijk zeer geschikt om te barbecueën. Deze zomer is geen uitzondering. En tijdens één van die barbecues kwam een herinnering bij me boven. Jaren geleden hadden collega’s en ik met elkaar een gezellig avondje. En omdat ik altijd in ben voor iets geks, heb ik toen een geintje uitgehaald…
In mijn werk kom ik van alles tegen. Spulletjes en attributen, kledingstukken waar je ze niet verwacht. Dat geldt ook voor kunstgebitten. Daarom wil ik u vandaag meenemen in de wereld van verdwaalde gebitten. Natuurlijk zitten ze meestal gewoon op de plek waar ze horen, maar soms ook niet.
Zo heb ik ooit een gebit op een bijzondere plek terug gevonden. Ik was destijds bezig met mijn koffie/brood ronde. Toen ik bij een meneer binnenliep, was zijn dochter op bezoek. Ze zei: “Mijn vader heeft zijn bovengebit niet in. Ik heb gezocht, maar kan hem niet vinden.” “Dat is vervelend”, zei ik. “Ik zal straks ook even goed zoeken. Wie weet vind ik hem.”
Wanneer ik later op de avond terug kom bij de meneer en hem naar het toilet breng, zie ik tot mijn verbazing dat hij de tanden op zijn rechterbil heeft staan. Zijn gebit was in zijn onderbroek beland…
Een gebit op tafel is ook geen uitzondering. En dan kan het zomaar zo zijn dat je weleens het verkeerde gebit te pakken hebt. Zo zag ik op een ochtend nog net op tijd hoe een mevrouw probeerde het gebit van haar buurvrouw in haar mond te stoppen.
Een gebitje in de kerstboom terug vinden is ook geen uitzondering, zo blijkt. Zo’n originele kerstversiering verwacht je gewoon niet in de kerstboom! Gelukkig zet de tandtechnieker tegenwoordig de naam op het gebit, dat scheelt enorm.
En wat doe je als je een plak ontbijtkoek eet en je gebit zit erin vast? Nou, dan leg je hem gewoon even op de leuning van je stoel totdat iemand helpt het los te wrikken.
De bewoners moeten zelf gelukkig ook vaak lachen om alle kunstgebit-perikelen!
Omdat de kwestie ‘verdwaald gebit’ bij ons regelmatig aan de orde is en ik omdat ik best van een grapje houd, heb ik ooit een keer, toen ik gezellig met een aantal collega’s ging barbecueën, een dessert geserveerd met ijs. U raadt het al: in de vorm van een gebit. Tot hilariteit van iedereen. Maar dan blijkt ineens dat onze hersenen soms een loopje met ons nemen en in standje alarm gaan. Want sommige collega’s hadden toch wel moeite met het opeten van dit betreffende toetje!