23 februari 2022
Hoe komen we tot een betere wereld?
De wereld wordt wel beter, maar niet mooier Dat zei de medewerkster toen we tijdens de lunch met elkaar in gesprek raakten over wat het leven soms kan geven aan moois en minder moois. De wereld wordt wel beter, maar niet mooier. Dat ‘beter’ in haar uitspraak heeft toch iets in zich van hoop, van perspectief, van verwachting op vooruitgang, van inzet om de wereld vooruit te helpen.
De wereld wordt wel beter… Dat, zo zou je kunnen verzuchten, lijkt er trouwens voor je gevoel lang niet altijd op. De wereld lijkt er niet altijd beter op te worden. Corona blijft soms zijn dreigende werking hebben. Of er is wel weer wat anders dat het betere overschaduwt. De druk in de zorg blijft onverminderd groot en blijft veel van ons allemaal vergen. En de wereld lijkt soms in verwarring in plaats van beter te worden. Soms lijkt er wel van alles in brand te staan, soms lijkt het onstuimig te stormen, en niet alleen buiten maar ook binnen in jezelf soms lijkt het eerder van kwaad tot erger te gaan, soms…en zo kun je nog eindeloos doorgaan. Hoe komt die collega erbij om zo hoopvol te geloven op een betere wereld? En er echt van overtuigd te zijn dat we op weg zijn, weliswaar niet naar een mooiere, maar dan toch naar een betere wereld?
De wereld wordt wel beter...Maar hoe dan? Het betere omvat hoop, soms zelf tegen beter weten in. Het betere richt je op wat groei in zich bevat, op wat de mens verder helpt in zijn in het leven staan. Het betere bevat ook relativering van het huidige soms zo stressvolle, drukke en belaste bestaan.
Maar hoe? Misschien wordt de wereld wel een klein beetje beter door wat we zelf kunnen betekenen voor een ander. Door het bieden van zorg, liefde en aandacht aan de afhankelijke, door het spreken van een woord van bemoediging en troost voor de treurende, door het maken van een grap om de vermoeide weer wat meer energie en élan te geven, door het geven van een liefdevol gebaar, een welgemeende attentie, of belangrijke tijd, door het verlenen van compassie met een ander. Misschien wordt de wereld juist door het bieden van het voor jou vanzelfsprekende wel wat beter. Want dat vanzelfsprekende kan voor de ander juist heel speciaal zijn, het alledaagse kan bijzonder worden en het kleine kan voor de ander juist grote betekenis hebben. Het kleine gebaar van attentie en meeleven kan de ander tot ontroering brengen en iets positiefs voor hem betekenen.
De wereld, wel beter, maar niet mooier. Niet mooier, die woorden voegde mijn collega toe aan haar uitspraak. Over dat niet mooiere moest ik wel even nadenken. Wordt de wereld er echt niet mooier op? Beter betekent inderdaad niet altijd automatisch ook mooier. Mooier misschien niet altijd, bedacht ik, maar soms wel aangenamer, gelukkiger, gezelliger en lichter. Kwetsbaarheid, vervuiling, egoïsme, onbegrip, zelfgerichtheid, het vastbijten in wat niet goed is gegaan, een niet afnemende druk in de zorg, nee, dat allemaal maakt de wereld er inderdaad niet mooier op. Het doet ook zomaar afbreuk aan het mooie van het bestaan. Ook op het mooie werk in de zorg kan een aanslag gepleegd worden, door ervaren druk en stress, door veel tijd vragende en energie opslorpende werkzaamheden, door het gevoel door een ander onvoldoende gehoord, gezien of begrepen te zijn, of door het meetorsen van iets.
Niet mooier, maar beter wel. En soms toch ook lichter en luchtiger, dacht ik. Het betere zit misschien nog wel het meest in het kleine, het onopvallende, in het in eerste instantie over het hoofd geziene, in die onverwachte glimlach, in dat kleine gebaar van meeleven, in die spontane uiting van betrokkenheid, in die bewogenheid voor een medemens.
Niet mooier, maar beter wel. En ook zonniger. Ik moet denken aan die bewoonster, die zei: Ik ben niet meer de jongste en moeders mooiste ook niet meer, maar ik ben wel gelukkig. En een andere bewoonster begroette me met heel ad rem met de volgende woorden, toen ik haar goede morgen wenste: Goede morgen, dat is beter dan een slechte middag!
Ik lees ergens dat we een nieuwe schepping zullen worden. Een nieuwe schepping, waardoor de wereld misschien wel een stukje beter wordt, en stiekem hoop ik toch ook een stukje mooier!
Ik wens u een fijne tijd toe in een betere en hopelijk toch ook mooie wereld.
Hartelijke groet, Johan Vos, geestelijk verzorger PCSOH