21 maart 2020
Een overweging van onze geestelijk verzorger, Johan Vos.
Lieve mensen,
Het coronavirus houdt ons allen diep bezig. Door de overheid zijn allerlei maatregelen genomen om de verspreiding van het coronavirus te beperken.
Het kabinet besloot op donderdag 19 maart om alle verpleeghuizen op slot te doen. Bewoners in verpleeghuizen mogen geen bezoek meer ontvangen.
Als geestelijk verzorger merk ik hoeveel impact dit heeft op bewoners. Het zorgt voor een sociaal isolement. Daarnaast geeft het veel spanning en verdriet, niet alleen bij bewoners, maar ook bij hun mantelzorgers.
In Zorgcentrum Horizon houd ik tegenwoordig twee maal per dag een kort geestelijk moment voor bewoners. Dat wordt intern uitgezonden, zodat bewoners ernaar kunnen luisteren. Ik lees dan een gedeelte uit de Bijbel, ik houd een korte overdenking en ik bid voor de bewoners en voor ons land en voor alle mensen die in nood verkeren, en die zo getroffen zijn door het coronavirus.
Bij één van deze geestelijke momenten zei ik het volgende:
Zegen komt van God.
Het woord zegen is een woord dat zoveel oproept. Als je iemand zegent, dan wens je de ander de trouw, liefde en bescherming van God toe. En dat hebben we, in deze zware en diep ingrijpende tijd van het coronavirus, hard nodig.
Ik moest afgelopen week ook denken aan de zegen van St. Patrick, die ik regelmatig bij een viering uitspreek. St. Patrick leefde in de vijfde eeuw en werkte in Ierland. En als er mensen op reis gingen, dan gaf hij hen een zegenbede mee.
Reizen was in die tijd een gevaarlijke bezigheid. Al kan het vandaag natuurlijk ook gevaarlijk zijn. Maar in die tijd waren de wegen nog wat minder gebaand dan nu. Er konden wilde dieren op de loer liggen, je kon overvallen worden door criminelen, je kon, in de ruige natuur van die tijd, makkelijk gewond raken. Er kon van alles gebeuren op de weg die je als reiziger ging.
St. Patrick zegende de mensen en gaf hen met zijn woorden een steun mee voor onderweg. In zijn zegen zie je God als de bron van ons bestaan, de grond van ons leven.
Een gedeelte van de zegen van St. Patrick (er zijn overigens diverse zegenbedes van hem overgeleverd) gaat zo:
De Heer zij voor u om u de juiste weg te wijzen.
De Heer zij achter u om u in de armen te sluiten, om u te beschermen tegen gevaar.
De Heer zij onder u om u op te vangen als u dreigt te vallen.
De Heer zij in u om u te troosten, wanneer u verdriet hebt.
De Heer omgeve u als een beschermende muur, wanneer anderen over u heen vallen.
De Heer zij boven u om u te zegenen.
Moge God zich over u ontfermen, vandaag, morgen en tot in alle eeuwen.
Amen
Hier is de steun, die je als reiziger op weg door het leven mag ontvangen, op een diepe manier verwoord. Nog altijd, 16 eeuwen later, wordt deze zegen vaak gebruikt.
Je staat er niet alleen voor op weg door het leven. Je gaat niet alleen op je levensweg. En dat geldt des te meer in tijden van nood, onzekerheid en spanning en in de confrontatie met het coronavirus.
Zegenen is iets heel bijzonders. Bij een zegen krijg je de handen opgelegd. Alsof de Heer God zelf jou aanraakt. En dat is zo iets bijzonders. Je mag, je kunt je weg vervolgen vol vrede in je hart.
God is nabij. Je mag zijn liefde en zorg ervaren. Soms in onverwachte gebeurtenissen, bijv. dat spontane gesprekje op straat, die vriendelijke glimlach, die groet van iemand die je ontmoet, of een vertrouwd ritueel dat ineens een speciale, een diepere betekenis voor je krijgt. Of een tekst, een lied, die je ineens Gods grootsheid, trouw of liefde doet ervaren. Of de schepping, die ondanks coronavirus, toch steeds meer tot bloei komt.
Moge God als een beschermende muur om u heen staan.
Een hartelijke groet,
Johan Vos, geestelijk verzorger