7 november 2021
Het hebben van hart voor elkaar, voor je collega’s, maakt dat je je volop voor elkaar inzet, elkaar steunt en helpt, elkaar bemoedigt en troost, elkaar volop waardeert.
Hart voor de zorg, hart voor elkaar!
Die woorden kwamen bij me boven, nu we op onze locaties opnieuw te maken hebben gekregen met Corona. Zowel medewerkers als bewoners zijn besmet geraakt en sommigen moeten daarom weer in quarantaine. Ook een afdeling is volledig in quarantaine gegaan. De mondkapjes zijn uit voorzorg weer te voorschijn gehaald, moeten weer gedragen worden en er hangt een sfeer van zorg in de lucht: “Nee, niet weer!”, verzuchtte een collega. “Wat gaat dit nu weer brengen?’, reageerde een ander. En een derde, voor wie dit de eerste keer was dat ze Corona op de locatie meemaakte, zei: “Ik ben echt bang, voor bewoners, voor mezelf.” En toen ik mezelf weer in PBM hees, ging er ook van alles door me heen. Er was helaas iets van vertrouwdheid: “Hé, dit ken ik”, toch ook weer wat onwennigs: “O ja, hoe moest dat ook alweer?”, en er was ook iets van gedrevenheid: “We gaan er allemaal met elkaar tegenaan om Corona zo snel mogelijk weer de deur uit te krijgen.”
Nu Corona zich weer present meldde, kan er heel veel loskomen: -Bij bewoners, die zich soms tot hun groot verdriet veroordeeld zien tot hun eigen kamer, waar ze de dag alleen doorbrengen moeten zonder de gezelligheid van de huiskamer. En die medewerkster ineens in volle PBM zorg zien verlenen. -Bij mantelzorgers, die zich misschien wel afvragen hoe het zal gaan met hun familieleden kan ook veel loskomen. Misschien is er wel spanning en wordt de hoop gekoesterd dat hun familielid vrij blijft van besmetting. -Bij medewerkers kan het ook heel wat losmaken. Bij collega’s, die besmet thuis zitten in het besef dat de bezetting op de afdeling al zo mager is. En voor collega’s die op onze zorgcentra indrukwekkende inzet, diepe betrokkenheid, hard werken en hart voor de zorg en elkaar tonen.
Er kan van alles over elkaar heen buitelen. Schrik, en angst, extra alertheid, spanning, drukte en stress vanwege het opduiken van dit onzichtbaar en ongrijpbaar virus, waar we al zo lang mee te maken hebben. Maar hopelijk is er ook veel hoop, veel compassie en begrip voor de ander en voor elkaar.
Ik gaf dit stukje als titel mee: hart voor de zorg, hart voor elkaar. Deze titel doet me denken aan al die opvallende rode vlaggen die het straatbeeld in Nederland kleurden: rode vlaggen, niet als middel om ons attent en alert te maken op een dreigend gevaar. Maar rode vlaggen als teken van liefde, betrokkenheid en verbinding tussen mensen. Vlaggen met teksten als: “met elkaar, voor elkaar.”
Hart voor de zorg, hart voor elkaar. Want alleen als je hart hebt voor elkaar, voor al je collega’s, kom je samen Corona door. Het hebben van hart voor elkaar maakt dat je er samen de schouders onder zet om Corona zo klein, zo beperkt mogelijk te houden. Het hebben van hart voor elkaar, voor ziek geworden bewoners, maakt dat je je weer in dat pak met halterschort hijst en je mond weer met een mondkapje afschermt. Het hebben van hart voor elkaar, voor je collega’s, maakt dat je je volop voor elkaar inzet, elkaar steunt en helpt, elkaar bemoedigt en troost, elkaar volop waardeert.
Hoe onderga je het nu Corona opnieuw toegeslagen heeft? Nu we horen van steeds weer oplopende besmettingen in ons land? Nu dit ongrijpbare en onzichtbare virus weer zijn tentakels uitspreidt?
Hart voor de zorg hebben, hart voor elkaar hebben, is de ander waarderen en tegelijk ook zelf verbondenheid en saamhorigheid ervaren. Hart hebben maakt je solidair en begripvol ook als die ander uit moeheid of door gespannenheid en druk soms andere dingen zegt of doet dan verwacht, gehoopt of gewenst.
Het hebben van hart voor de zorg en hart voor elkaar maakt dat je de ander een warm hart toedragen kunt, zelfs al ben je door de huidige omstandigheden overweldigd en heb je voor je gevoel maar een klein hartje meer of zinkt het hart je in de schoenen.
Ergens lees ik de bede: Moge liefde en trouw je nooit verlaten, schrijf ze in je hart.
Ik wens iedereen een groot en liefdevol hart toe, een hart voor de zorg en een hart voor elkaar.
Met een oprechte en warme groet vanuit mijn hart,
Johan Vos, geestelijk verzorger PCSOH