12 april 2020
Een Paasoverweging door onze geestelijk verzorger Johan Vos.
Overweging bij Pasen
Het is een spannende en ingrijpende tijd, waarin we ons bevinden. De gevolgen van de aanwezigheid van het corona-virus zijn in de hele samenleving merkbaar.
We proberen de verspreiding van het corona-virus zo goed mogelijk te beperken. Daarom houden we 1,5 m afstand van elkaar en wassen we vaak onze handen. Scholen zijn dicht en geven online onderwijs. Kinderen zijn thuis en velen werken thuis.
Onze zorgcentra moesten hun deuren sluiten voor bezoek. Mantelzorgers kunnen niet meer bij hun geliefden op bezoek komen. Zwaaien vanaf buiten of beeldbellen zijn de manieren waarop toch contact met elkaar gezocht kan worden. En wat zie je in deze tijd veel betrokkenheid en meeleven; er zijn nog nooit zoveel kaartjes en bloemen bezorgd. Wat doet dat goed!
Maar, er is ook onrust bij bewoners, mantelzorgers en medewerkers. Soms zijn er zorgen vanwege de thuissituatie, soms is er bezorgdheid om zelf besmet te worden of een ander te besmetten. En de vraag dringt zich op: Hoe lang zal alles nog duren? Hoe houden we het vol? Het is Goede Vrijdag geweest. De Heer Jezus stierf aan het kruis. Hij leed en onderging onvoorstelbare pijnen, benauwdheden en verschrikkingen. De mensen lieten Hem vallen. God liet Hem in de steek. Jezus, de onschuldige stierf. Hij droeg ons lijden, onze noden, onze angsten.
Vandaag, op Paaszondag, vieren we het leven. Jezus, hoe ongelooflijk ook, stond op. Niet de pijn, niet het lijden, niet de nood, maar het leven overwint. En als Jezus op Paasavond zijn volgelingen bezoekt, zegt Hij: “Ik wens jullie vrede.”
Pasen is het feest van vrede, van nieuw leven, van opstanding, van verwachting van een nieuwe toekomst. In de natuur zien we alles ontluiken en tot bloei komen. Er worden dieren geboren, er komen bladeren aan de bomen, bloemen komen tot bloei, de zon schijnt en de dagen worden steeds langer.
Pasen houdt een verwachting in: het leven en de vrede zullen het winnen.
Een leven vol vrede, wie zou dat niet willen? Je kunt soms zo verlangen naar vrede, naar vrede tussen mensen, tussen landen, in je gezin, in je huwelijk.
Zou een leven van vrede echt mogelijk zijn? Misschien denk je: “Mooi, zo’n leven van vrede, maar wat komt daar nou van terecht?” Is het dan alleen maar een mooie droom, een diepe wens?
Maar Jezus zei het wel op die avond van Pasen: “Ik wens jullie vrede.”
De volgelingen van Jezus hadden geen vrede. Er was bij hen sprake van ontreddering, wanhoop, een diep verdriet om het heengaan van Jezus op Goede Vrijdag. Hoe moet het nu verder met hen zonder Jezus? Zonder Jezus is hun leven leeg. Zonder Hem is voor hen alle hoop voor de toekomst verloren, het perspectief op een betere tijd verdwenen.
Maar dan ineens is Jezus er, levend, opgestaan. En Hij zegt: “Ik wens jullie vrede.”
Vrede voor jullie, dat is een diepe en mooie groet. Vrede is zoveel als: harmonie, welzijn, er goed aan toe zijn, je goed voelen.
Vrede voor jullie. Dat is: in harmonie met anderen leven, en vrede en rust ervaren met de omstandigheden die zich voordoen en erop vertrouwen dat je daar doorheen komt.
Vrede voor jullie. Dat is ook: in harmonie zijn met jezelf en zelf ook vrede en rust ervaren.
Natuurlijk, niet altijd ervaar je vrede. Soms lig je met jezelf overhoop, of met je werk in de zorg. En er kan veel van je gevraagd worden. Altijd sta je weer klaar, voor je collega’s, de bewoners. Maar wanneer is het genoeg?
“Ik wens jullie vrede” is niet alleen een wens dat er geen oorlogen, conflicten of noden meer zijn in de wereld.
Het is ook een wens voor jezelf persoonlijk. Dat je vrede en rust ervaart in je eigen leven. En dat je niet alleen in harmonie bent met een ander, maar ook met jezelf. En dat je niet alleen voor een ander zorgt, maar ook voor jezelf.
Ik wens iedereen op deze Paaszondag vrede toe.
Met hartelijke groet,
Johan Vos, geestelijk verzorger PCSOH