22 oktober 2019
“Hè hè, wat een werk hè?”
Ik ben net terug van een weekendje weg. Dit keer ging ik met mijn ouders. Zij zijn 91 en 86 jaar en kunnen niet meer alleen op vakantie. En ze wilden graag nog een keertje weg. Zo geschiedde.
Ik heb een hekel aan de afwas doen en was dan ook blij dat er een vaatwasser in ons vakantiehuisje aanwezig was. Mijn vader daarentegen is gek op de afwas doen. Hij was dus teleurgesteld dat hij dat dit keer niet hoefde te doen. Vroeger was er natuurlijk geen afwasmachine en deed men de afwas standaard met de hand. Het is dus ook niet gek dat de afwas doen voor deze generatie heel gewoon is.
Ook tijdens mijn werk zijn er soms bewoners die willen afwassen en afdrogen. Op een dag waren we klaar met de boterham en een mevrouw zegt: “ Zal ik even afwassen?” Haar buurman bood direct aan om af te drogen. Dat aanbod kon ik niet weerstaan. Ik pakte een afwasbak, afwasborstel en zette deze voor mevrouw op tafel neer. Meneer gaf ik een theedoek. En al snel was het een dolle boel.
Geroutineerd waste mevrouw alles af; ze zette de gewassen vaat keurig naast het teiltje neer. Meneer ging direct aan de slag en droogde alles secuur af. Hij zette het weer netjes op tafel. Mevrouw pakte vervolgens de net afgedroogde kopjes en waste ze weer af. Onverstoorbaar pakte meneer de kopjes op en droogde ze ook weer af. Geamuseerd keek ik toe en vroeg of alles goed ging.
“Nou”, zuchtte mevrouw, “het is best wel veel!” Uiteindelijk heb ik de droge kopjes van meneer op een dienblad gezet om op te ruimen. Trots keek mevrouw naar het resultaat: “Hè hè, wat een werk hè?” Ze pakte het vaatdoekje, wrong het uit en maakte de tafel droog. Tegen haar afdrooghulp zei ze: “Zo, zullen we nu een kopje koffie nemen? Dat hebben we best verdiend…”
Aldus Marjan - KSW Westerkim