20 juni 2020
Een licht voor de wereld zijn, voor de ander, ook voor jezelf, dat kan omdat je gezicht naar het licht geheven is.
"Hef je gezicht naar het licht." Deze uitspraak kwam ik tegen toen ik, op een moment waarop ik even moest nadenken en bezinnen, gedachteloos op het internet aan het googelen was. De uitspraak trof me en zette mijn gedachten in beweging. Het is een uitspraak die me optilt uit mijn dagelijkse ritme met zijn vaste momenten, regelmatige werktijden en geplande routines.
Deze uitspraak laat me, zo kwam al mediterend bij me boven, weer even anders kijken naar wat plaatsvindt, verandert mijn blikrichting naar omhoog, doet me anders met gebeurtenissen omgaan en biedt een opening naar meer licht en meer ruimte. Als een bloem, die zich richt naar de warmte, de gloed en het licht van de zon voor meer voeding, kracht en groei en hernieuwde energie.
Hef je gezicht naar het licht
Elk gezicht is weer uniek, persoonlijk. Er zijn ontelbaar veel gezichten, en elk gezicht vertoont weer iets anders, iets persoonlijks. Gezichten zijn overigens aan veranderingen onderhevig. Met de tijd kunnen gezichten zich wijzigen en omstandigheden kunnen gezichten beïnvloeden. Een gezicht kan boekdelen spreken.
Een gezicht kan op onweer staan, omdat je verontwaardigd bent omdat een ander iets lelijks heeft gedaan, of omdat je je tekort gedaan voelt, of omdat iets, waar je zo je zinnen op had gezet, niet is gelukt. Een gezicht kan blijdschap uitstralen of verrassing, vanwege een onverwacht maar echt gemeend complimentje van een bewoner om liefdevol verleende zorg. Een gezicht kan verdriet verraden om verlies, geleden onrecht, niet-vervulde idealen, afgebroken verwachtingen of niet-uitgekomen dromen. Een gezicht kan pijn vertonen vanwege miskenning of het niet gehoord en gezien zijn door de ander of vanwege gebrek aan aansluiting binnen een groep. Een gezicht kan ook spontaan in de lach schieten omdat een bewoner zorgt voor een vrolijke noot of een ontspannen moment op de afdeling.
Gezichten kunnen met de tijd veranderen. Zo kunnen er rimpels verschijnen die er eerst niet waren, maar die een doorgroefd en doorleefd gezicht toch ook een bijzonder karakter en een speciale uitstraling geven.
Gezichten, uniek zijn ze, en soms ook door het leven getekend. Een gezicht kan tot diepe ontroering komen, zoals mij in de afgelopen week een paar maal overkwam. Zo ontroerend was het om te zien dat een bewoonster helemaal ging stralen bij het zien van haar man, die buiten voor het raam al zwaaiend en met een spontane lach de aandacht van zijn vrouw, die aan dementie lijdt, wist te vangen en bovendien ook nog wist vast te houden.
Niet minder ontroerend was die stralende en diep spontane lach van de bewoonster bij het zien van haar dochter bij het wekelijkse bezoek. De bewoonster, zich totaal niet bewust van wat voor corona-maatregelen dan ook, trok zich niets aan van de 1.5 meter corona-afstand. Ze liet zich ook niet van de wijs brengen door het zichtbaar gedragen mondkapje van haar dochter. Nee, voordat we erop bedacht waren omhelsde ze spontaan haar dochter en riep ze blij uit: “Wat heerlijk dat je er bent! Jij bent alles voor mij!”
Zo’n kostbaar en ontroerend moment waarbij de tranen je als vanzelf in het gezicht schieten.
Gericht op licht mag je, kun je, opgewekt leven. Met je gezicht omhoog gericht zie je namelijk scherper, hoe je gezicht ook is en wat je gezicht ook toont. In licht worden dingen duidelijker, ontdek je wat werkelijk van waarde is in het leven. Licht verdrijft angst. Licht neemt pijn en donkerheid weg.
Jezus zei, tegen zijn volgelingen, tegen ons: “Jullie zijn het licht in de wereld.”
Een indrukwekkende kwalificatie met overigens ook verantwoordelijkheden.
Hef je gezicht naar het licht.
Een licht voor de wereld zijn, voor de ander, ook voor jezelf, dat kan omdat je gezicht naar het licht geheven is. Een collega zei een tijdje geleden zo treffend tegen me: we zijn in de zorg allemaal lichtwerkers. Als lichtwerker mag je zorgen voor een ander, mag je licht brengen in het bestaan van de ander. Soms kun je in duistere momenten van nood, verwarring, spanning of angst een licht ontsteken. En soms mag je de levensweg van de ander een klein beetje bijlichten. Soms is het naar je idee misschien maar een mat, klein lichtje wat je kan geven. Maar...het is wel licht. Soms is het een licht dat volop schijnt en doordringt tot in donkere hoeken en gaten. Licht wijst de weg, naar leven, naar ruimte, voor de ander, maar ook voor jezelf.
Zo kun je een lichtwerker zijn, met betekenis en vol van licht.
Ik wens u een zondag toe vol licht.
Johan Vos, geestelijk verzorger PCSOH