14 april 2022
Hoe kom je tot bloei in alle drukke hectiek van het dagelijkse werk in de zorg?
Ik kom hier helemaal tot bloei! Dat zei de collega ooit, toen ik eens de vraag stelde hoe het met haar ging. Ze reageerde enthousiast en zei: “Ik kom hier helemaal tot bloei!” Ze kon haarzelf echt kwijt in haar werk in de zorg voor bewoners. Het zorgen voor anderen heeft bij zorgmedewerkers hun hart, hun passie en daarmee ook hun inzet en betrokkenheid. Wat mooi om te merken dat eigenlijk iedereen die in de zorg werkzaam is, waar dan ook en in welk bezigheid dan ook, met mensen bewogen is, en volop betrokken op het welbevinden van de ander.
Natuurlijk, het werk in de zorg kent ook een andere kant, een minder rooskleurige, een minder zonnige, zou je kunnen zeggen. En menig zorgmedewerker weet ook van die andere kant. En die andere kant herken ik ook uit al die verhalen uit de zorg die ik hoor en uit al die ervaringen waar men mij volop in laat delen. En die andere kant wordt getekend door drukte op het werk. -Door een ervaren gebrek aan tijd zodat het bieden van echte aandacht en ware belangstelling voor bewoners soms wel eens in het gedrang komt. -Door een regelmatig tekort aan beschikbaar zorgpersoneel, waardoor dezelfde hoeveelheid werk op minder schouders terecht komt. -Door de belasting die het werk in de zorg aan medewerkers oplegt. -Doordat het werk soms als enerverend ervaren wordt, de erbij horende druk soms als lichamelijk of mentaal belastend beleefd wordt. -Door bewoners die steeds meer zorg behoeven. En soms culmineert dit in een vorm van gejaagdheid en gehaastheid, wat menig zorgmedewerker overvalt vanuit het besef dat er nog zoveel moet in zo weinig beschikbare tijd. En soms ontbreekt het aan die o zo belangrijke momentjes van rust om samen even op adem te komen. Ik kom hier helemaal tot bloei! Hoe kwam die medewerkster tot haar uitspraak? “Ik kom hier helemaal tot bloei?” Wie de boven geschetste drukte in de zorg op zich laat inwerken, zou kunnen denken: dit is geen vruchtbare voedingsbodem om tot bloei en groei te komen. En toch! Maar die medewerkster zei het toch wel: “Ik kom hier helemaal tot bloei!” Want werk in de zorg vraagt veel, maar geeft en biedt ook, en misschien nog wel meer dan dat het vraagt. En menig zorgmedewerker maar ook menig mantelzorger ervaart, naast al die boven vermelde druk, gelukkig toch ook die mooie kant van tot bloei komen. Komen tot bloei, tot groei, misschien komt dat ten diepste wel doordat elke dag en ook de hele dag door in het teken staat van de omgang met andere mensen.
Ik kom hier helemaal tot bloei! Misschien heeft het kunnen ervaren van bloei ook wel te maken met die onverwachte ogenblikken van spontaniteit, waarbij een bewoner je soms ineens onverwacht met een stralende lach bedankt voor geboden zorg. -Of met die humor van die collega die in een ontspannen sfeer onlangs opmerkte: “maar zorg is stress,” waarbij je je juist vanwege die ontspannenheid afvroeg of ze dit nou serieus bedoelde of niet. -Of met die openhartigheid van die collega die een serieus en emotioneel verhaal met je deelde. -Of met die warme collegialiteit van een collega, die er vol aandacht en attentie echt voor je was en je werkelijke hulp en assistentie bood. -Of met dat onverwachte blijk van waardering van een mantelzorger. -Of met die vriendelijkheid, die warmte die er op de afdeling rondwaart.
Ik kom hier echt helemaal tot bloei. Tot bloei komen. Of tot groei. Het betekent dat zichtbaar wordt aan talent, wat eerder nog onzichtbaar bleef. Dat de mooie kant van je menszijn, van je persoon, die misschien eerder nog wat sluimerend aanwezig was, nu aan de oppervlakte verschijnt. En dat wat eerder wel aanwezig was, maar zich niet als present presenteerde, nu in de schijnwerpers komt, voor anderen volop merkbaar.
Ik kom hier echt helemaal tot bloei. Tot groei en bloei komen, dat heeft alles te maken ook met Pasen. -Met de dag dat leven aan het licht kwam. -Met de tijd dat er van alles in de natuur in beweging en tot leven en bloei komt. -Met de dag dat er gevierd wordt dat de duisternis voorbij is gegaan en in licht veranderde. -Met de dag dat de dood stierf en er leven aan het licht kwam en de liefde alles overwon. -En met Jezus die zei “Ik ben de opstanding en het leven” en die deze woorden op Pasen waarmaakte.
Ik wens u een Paasdag toe vol groeiende bloei.
Met hartelijke groet, Johan Vos, geestelijk verzorger PCSOH