24 januari 2021
Corona bracht en brengt nog steeds veel verdriet, onzekerheid en frustratie. En zelfs in dat woud van ellende weten we verbondenheid te blijven zien en vinden.
Corona heeft veel veroorzaakt en in beweging gebracht. Het bestaan wordt, zo lijkt het wel, in toenemende mate getekend door druk, angst en spanning.
In de zorg hebben we ervaren hoe er veel gevraagd werd en de druk hoog was en ook hoog blijft. We hebben mensen in onze omgeving ziek zien worden, besmet zien raken, bewoners en ook collega’s. Misschien werd je, tot je schrik, spijt en teleurstelling, zelf wel ziek en vroeg je je af of je collega’s het wel zouden redden met alles wat er op hen afkwam.
Corona bracht daarnaast een zekere recessie op economisch gebied met sluiting van vele winkels, horecagelegenheden en sportfaciliteiten. Er kwam sociale distantie en sommigen klagen over en protesteren tegen een al dan niet vermeende inperking van vrijheden. En, zoals ik het een buurjongetje onlangs zo nuchter en treffend hoorde formuleren, “de mensen zijn boos op elkaar.” Corona zorgde voor sluiting van scholen, onderwijs dat thuis online gevolgd en gegeven wordt, verplicht thuisblijven, waardoor in gezinnen driftig gepland moet worden om alle dagelijkse online-activiteiten en afspraken zo soepel mogelijk te laten verlopen. Corona bracht beperking en verandering, veel thuisblijven, soms in quarantaine verkeren. Het bracht onrust en verwarring, moeheid soms ook.
En toch, Corona bracht meer dan alleen verdriet, confrontatie met kwetsbaarheid en spanning. Corona bracht niet alleen pijn, zorg en beperking, maar ook verbinding. Want middenin alle fysieke afstand wordt ook verbondenheid met anderen gezocht en beleefd, vanuit het besef dat we allen in dezelfde situatie verkeren. Er is nog zoveel mogelijk, zoals meeleven met elkaar, het elkaar bemoedigen door het sturen en ontvangen van kaartjes en het genieten van al die blijken van meeleven als een onmisbare steun en als een hart onder de riem. Corona geeft daarnaast de mogelijkheid tot bezinning. Wat is nu ten diepste werkelijk wezenlijk? Het brengt tot bezinning over gewone alledaagse dingen, die overigens niet langer zo alledaags meer zijn. Het confronteert je misschien wel met eigen beperktheid als het gaat om het ervaren van grip houden op de dagelijkse werkelijkheid. Maar het geeft ook bewustwording van de waarde van verbondenheid. We leven in verbinding, zelfs en misschien wel met name in een tijd dat je niet gewoon bij elkaar komen kunt en elkaar gezamenlijk ontspannen ontmoeten kunt.
Zeker, Corona bepaalt je bij een rauwe werkelijkheid, bij het onzekere vanwege een onbestemde tijd die nog altijd blijft voortduren. Maar Corona brengt ook een gevoel van verbondenheid en compassie. Verbondenheid is het ervaren van een gedeelde band, het onderhouden van contact met de ander. Verbondenheid heeft te maken met het besef ergens bij te mogen horen. Groter dan jezelf, vol inspiratie en zingeving. Verbinding is je gezien, je gewaardeerd weten. Dus de ervaring er werkelijk toe te doen en er echt te mogen zijn. Niet om wat je doet of presteert maar om wie je bent. Vanuit verbinding ontstaat het bieden van ondersteuning van elkaar en het aanbieden van hulp, praktisch en collegiaal, en daarnaast ook mentaal. Verbinding met een ander maakt dat je weer verder kunt. Goed, soms kun je het gevoel hebben jezelf voorbij te lopen, of door omstandigheden neergedrukt te worden.Maar verbondenheid met jezelf of met een ander, met iets anders of iemand Anders maakt dat je weer vooruit kunt. Verbondenheid zorgt voor waardering, geeft saamhorigheid en vergroot het vertrouwen in de ander en jezelf en maakt dat jij van belang bent. Verbondenheid zorgt voor betrokkenheid, solidair kunnen zijn terwijl je je soms solitair voelt. Verbondenheid heeft te maken met openheid en respect voor de ander.
Als je je verbonden hebt aan, brengt dat een zekere hechtheid met zich mee. Je kunt je verbonden voelen met bijv., familie, je verbonden weten met een vriendenclub of met collega’s, of ook met bijv. gezamenlijk gedeelde inzet voor werken in de zorg. Je mag je ook verbonden weten met iets groters dan jezelf, wat boven je uit stijgt, of met God.
Ik wens u in deze tijd veel verbondenheid toe!
Hartelijke groet, Johan Vos, geestelijk verzorger PCSOH